Karibu op mijn belevenissen (karibu is welkom in Swahili)

Het afscheid nemen lag me in het algemeen zwaarder dan wanneer ik naar Rome vertrok. Maar deze reis is veel verder dus ik had wat meer stress hoe het daar zo lopen enz. Op de luchthaven in Brussel was het eerste uur nadat ik afgezet was moeilijk, maar daarna ging het beter. Ik heb nog eventjes buiten frisse lucht gehaald en voor ik het wist zat ik op mijn eerstevliegtuig naar Rome. Ik had nog nooit met Alitalia gevlogen, maar ik ben heel tevreden. Hele mooie vliegtuigen. goede service met drankje en hapje. In Rome was het even spurten om naar de andere terminal te geraken, maar uiteindelijk moest ik nog wat wachten dus genoeg tijd tot nu toe. Rome - Nairobi was een vlucht waar ik niets anders heb gedaan dan eten, heel veel slapen en een gratis glaasje champagne kreeg. Aangekomen in Nairobi begon de stress pas helemaal. Ik moest heel lang aanschuiven en geraakte niet uitegecheckt.. Een Duitser heeft dan eens van zijn horen moeten maken voor mij -waarvoor dank- en ik mocht dan toch sneller door, eigenlijk de rij voorbij steken ja. Maar toen was het 19.30 en dit is het tijdstip van de boarding, om 20h vertrok het vliegtuig. Na een 20 minuten wachten op mijn bagage, heb ik besloten om mijn vlucht te halen ipv van langer op die valies te wachten. Wat een zeer goeie keuze bleek. Om 19.50 moest ik nog door de douane en 10min vertrok het vliegtuit met joepie Sharon erbij. Aan de luchthaven kwam Peter mij ophalen en bracht me naar een gastgezin ipv naar het dooingooodhuis. Want alle vrijwilligers zijn weg op safari. Christine is een lieve, gastvrije vrouw die eigenaar is van een basisschool hier. Zij heeft een zoon en dochter van rond de 20jaar. De zoon Steve heeft me al goed geholpen met mijn sim-kaart te activeren,maar zonder succes.

Gisteren ben ik dan maar vroeg gaan slapen. Toen werd ik wakker in Kenia... Na een heeel heel lang uitgebreid ontbijt met babbelen enz zei Christine (na een urenhalf ontbijten) ; vlug, we zijn weg, we zijn al te laat. jep, het was 11.10 en de kerkdienst begon om 11h. We zijn met de matatu (lokale kleine bus waar 15 pp inkunnen) naar een schooltje gegaan waar ze een kerkdienst gaven. Heel leuk, vol van zang en veel gebedjes en het dopen van een aantal kinderen. Daar stonden allemaal kleine kindjes van 3-4 jaar naar mij te kijken wat ik deed enz grappig. Ik ben natuurlijk ook al uitgescholden voor -muzungu- dat betekent vuile blanke. Maar als je gewoon doorloopt is alles ok. Na de dienst hebben we terug heel lekker gegeten ungulu of zoiets; dat is met rijst en uitjes, gekookte sla en gekookte tomaten als ik mij niet vergis. De smaak is zoals Vietnamese noodles of nasi goreng. Het is zondag dus hebben we de hele dag gewoon rondgehangen, zetel gezeten, gebabbeld, de afwas - al pratend - gedaan misschien daarom dat het daarom een paar uren duurde haha. Als ik dacht dat Italianen traag waren - oh my god- hier gaat alles trager dan traag haha

Morgen ga ik naar Mombasa voor een rondleiding en happy happy mijn valieseke ophalen. Ik ga jullie laten, er zit hier ondertussen een gast - ik weet niet wie of waarom- ma goed. Ik ga nog een babbelke slaan met mijn gastgezin. Want maandag ga ik naar het vrijwilligershuis.

Ik denk aan jullie

dikke knuffel, Sharon