De laatste dagen...speciaal en om nooit meer te vergeten!

Woensdag 27 juli 2011

De eerste dag examen voor babyclass. Heel grappig dat de babyclass ook examens krijgt maar in de klassen zitten kindjes met leeftijden van 2 tot 7 jaar. Aan de hand van de examens krijgen we een beter beeld van de individuele vooruitgang en de positie van het kindje in de klas. Ze kwamen één voor een bij mij en Madame Martha (één voor een ja en ze zijn in totaal 50) voor het eerste examen af te leggen: environment. Er stonden een 4- tal figuren op het blad en dit moesten ze herkennen. Dit moet normaal in het Engels maar bijna alle kinderen deden dit in het Kiswahili. Dus mocht Madame Sharon eerst de woordjes in het Kiswahili uit het hoofd leren ;-). Daarna was de oefening het alfabet lezen - a for Apple, b for ball,... - Daarnaast hadden we ook nog examen language (English) en numberwork. Dit houdt in dat ze cijfers of letters moeten overschrijven of de stipjes aan elkaar verbinden (joining dots). Overige opdrachten waren het inkleuren van tekeningen, de naam van de moeder kunnen vermelden, weten met wat je kan eten (juiste antwoorden: handen of lepel), de naam van de moeder en een traditioneel liedje kunnen zingen. Het was me een werk en we waren met 2!

Na school was ik geïnviteerd bij Madame Martha thuis. Zij woont ongeveer een uur van school in Bamburi, we namen daarvoor twee matatu's. Ze heeft drie kinderen: Ian (11 jaar), Blair (8 jaar) en Deborah of ook beauty genoemd (4 jaar). Madame Martha heeft een vrij groot huis in vergelijking met de kinderen van Vilwakwe. Ze heeft een bed voor haar en haar man samen met Deborah, een bed waar de twee zonen in slapen en een soort livingetje met een bed dat als sofa dient. Ze heeft een keukentje (de kleinste keuken dat je kan in beelden). Er stond daar een klein tafeltje (heel laag). Ik zei: 'Wat leuk een voettafeltje' ... maar het is eigenlijk het kleine bankje om op te zitten om zo eten te keuken. We aten eerst een soort van kleine oliebollen, daarna mango en banaan en tenslotte de hoofdmaaltijd: ugali! Wat had je nu gedacht ;-). Het was een hele gezellige avond. Het zijn zeer gastvrije mensen. Madame Martha zei: 'nu is dit ook jouw thuis want voor mij ben je mijn zus'. Nu van zussen gesproken...hilarisch hilarisch. Ik werk 4,5 weken samen met Madame Martha en heel toevallig kom ik deze avond te weten dat Madame Martha en Madame Mary zussen zijn! Ik verschoot me een bult! ;-) Wel heel professioneel want geen enkele vrijwilliger heeft er iets van gemerkt op school.

Donderdag 28 juli 2011

Dit is terug zo'n moment! John Dadu heeft na 4,5 weken gesproken!! Hij spreekt!! Oh, ik was zo blij! Dit is bijna niet te beschrijven hoe gelukkig je daar kan van worden, het is zo'n schatje! Ik was net met Madame Martha de cijfers in de boeken aan het schrijven om alles te finaliseren toen hij opeens de namen van de kindjes na zei en met wat een luide stem! J

Donderdag is zoals gewoonlijk ook PE- dag. (PE= physical education; sporten) Het was geweldig. We hebben sinds vandaag een ander terrein dat gratis ter beschikking staat. Het is wel iets verder wandelen. Vandaag regende het net maar dat bederft hier de pret niet. Bovendien is hier de regen een blessing van god. Ik heb een aantal kinderen turnen geleerd: we deden bruggen, een rat, flik, salto's... met volgend dansjes en zangspelletjes. We sluiten meestal af met een grote kring te maken en ieder om de beurt in het midden van de kring te dansen. In de namiddag ging Madame Martha met Elise naar het stad gaan shoppen dus heb ik de rest van het verbeter en cijferwerk van de examens afgewerkt. Heel leuk dat ik nu wel de klas volledig kan overnemen, dat lukte in het begin niet hoor. (en zonder stress J ). Na school gingen we alvast pre aankopen doen van de souvenirs op bamburi beach. Daarna zijn we gaan uiteten in een Libanees restaurant dichtbij cinemax Nyali. In de terugweg naar huis hadden Elise en ik natuurlijk alweer zoveel geluk met een piki- piki (motor). Er zat geen benzine meer in de motor zodat hij steeds uitviel. We moesten dan een 10min stoppen, hij legde de motor op zijn zei (zodat de benzine terug kan lopen) en hopla we waren weer weg. J

Vrijdag 29 juli 2011

Ik ben een uurtje vroeger naar school gegaan want 's vrijdags is er een kerkdienst voor de lessen beginnen. Het was heel mooi: de kindjes zingen en dansen. Het doet me soms denken aan een concert, het is echt heel fijn. Na deze dienst konden we beginnen aan dé dag: mijn laatste dag op school maar ook de sluiting van de school. De school sluit dan voor 4 weken al is er de eerste 2 weken wel in de voormiddag les. Eerst werd de sluiting van de school gevierd: sommige ouders waren gekomen waarvoor de kindjes dansten en zongen. Er werden toespraken gehouden en speeches onder meer over het schoolgeld dat moet betaald worden en dat ze meer moeten letten op de hygiëne van de kinderen. Dit duurde ongeveer tot en met lunch: rijst met bonen. Dit is een speciale maaltijd want er wordt anders niet rijst geserveerd. Alle kindjes waren ook zo mooi gekleed! Ze mochten voor één dag het schooluniform thuis laten. Er waren echt prachtige jurkjes bij... Het was zo mooi en kleurrijk. Tijdens de middag werd ondertussen de school versierd: er werden ballonnen opgehangen, de kindjes hadden mooie tekeningen gemaakt die ze overal op de 'muren' van de klassen hingen, de borden werden volgeschreven met allemaal één boodschap. Karibu (welkom Sharon) We gaan je missen, je was een goede lerares, we houden van je en kom zeker terug. J Superlief! Ik was er volledig van aangedaan. De kindjes van de hogere jaren zongen voor mij en dansten. Een leerlinge gaf een speech namens de hele school hoe zeer ze me gaat missen en dat ik goed werk heb geleverd. Toen zongen we ons -nummer 1 babyclass liedje- Johny Johny... Toen ging Madame Martha speechen: dit was zo ontroerend. Ik had er geen woorden voor, toen moest ik speechen en daarna begonnen ze vaarwel te zingen en mocht ik elk kindje een handje geven. Dit allemaal snel na mekaar geeft maar één uitkomst... Heel veel kindjes hebben geweend, het was een pakkend en triestig afscheid. Samen met de leerkrachten probeerden we wat te bekomen, toen ze alweer hun grappen uithaalden was het nog een heel grappig einde. 's Avonds was ik uitgenodigd bij Christine thuis (van het gastgezin). Het was een lekkere maaltijd, zoals altijd bij Christine. Daarna zijn we met z'n allen de stad gaan verkennen en het was super. ;-)

Zaterdag 30 juli 2011

Mijn laatste dag en één van de beste. Ik heb een 40- tal leerlingen uitgenodigd om samen met de leerkrachten naar Nyali beach te gaan zwemmen. Sommige kinderen hadden nog nooit op het strand geweest. Stel je voor, ze wonen er zo dichtbij! Enkele kinderen van mijn babyclass had ik uitgenodigd die allen een 'partner' krijgen van std 6. Het was buitengewoon zalig. Iedereen ging uit de bol, we zwommen, speelden spelletjes op het strand, we liepen, we aten biscuits, lolly's en dronken vruchtensap. Na een tijdje moesten de kleine kindjes wel uit de zee want de zee was heel wild. We hebben ze maar onmiddellijk omgekleed want ze zaten te bevriezen (en ik was verbrand :p). Toen de kindjes op adem kwamen en aan het genieten waren van de biscuits en het sap was het tijd voor de leerkrachten, isn't it Fien ;-). Madame Martha speelde olifant, het was echt zottekes, thuis laat ik jullie de foto's zien dat zegt genoeg... Fun fun fun ten top dus waren we later dan gepland om naar huis te gaan. De kindjes moesten natuurlijk tussen 16 en 17 thuis zijn.

's Avonds spraken we om 19h30 af aan Bob's place voor mijn afscheidsdinner. (Hint: lees vooral goed 19h30). Ik had met een aantal vrijwilligers afgesproken samen met Alex, Stevo, Madame Martha, Madame Mary en Kennedy. Iedereen was tegen 21h ongeveer wel gearriveerd behalve Madame Martha en Madame Mary... we belden en belden: geen antwoord. We stuurden smsen: geen antwoord... Geen teken van leven meer van hen. Ik werd toch wel ongerust en het was natuurlijk mijn laatste avond dus wou ik hen er zeker en vast bij. Toen ben ik met Fien en Alex naar Madame Mary's huis gegaan want we dachten dat er een probleem was. Het was toen al 21h30. We kregen van de dochters te horen dat ze al een tijdje weg was...toen maakte ik mij zeker zorgen. Maar toen we terugkwamen in de bar zag ik opeens Madame Mary staan...Uitleg 2 uren te laat: ze moest nog naar de kapper en haar jurk moest nog gestreken worden! J J Een uur later tegen 22h30 kwam dan eindelijk Madame Martha er ook door. Het was wel even stressen maar het was het waard want het was subliem. We dansten nog voor we ons eten kregen. We hebben trouwens ook een tweetal uur op ons eten zitten wachten (dat is normaal in die bar). We dansten en dansten en dansten, en of we lol hadden ;-). Daarna zijn we afscheid gaan nemen van Casaurina 'in style'... Conclusie: een beter laatste dag kan je je niet wensen!

Zondag 31 juli 2011

Vanmorgen pikte het een beetje hoor... mij kennende moest ik natuurlijk mijn valies nog maken. Ik ging eerst nog naar Christine om afscheid te nemen. Tegen 10h30 was Madame Martha en Madame Mary dan gearriveerd om samen met de andere vrijwilligers afscheid te nemen. Ik kreeg een kanga geschenk van Madame Mary. Het is een hele mooie, ik toon het je morgen. Raar, morgen... J Om 13h vertrok ik samen met Alex, Elise, Madame Martha en Madame Mary naar de luchthaven. Het was pijnlijk afscheid nemen, hartverscheurend... Ik ben omstreeks 15h40 aangekomen in Nairobi en ik moet nog tot 24h wachten op mijn vlucht naar Rome...bij deze heb ik dus nu tijd om dit verhaal bijna te finaliseren.

Ik had een prachtige tijd. Ik heb zoveel van deze mensen geleerd, van hun cultuur, gastvrijheid, vriendelijkheid, goedlachsheid en ga zo maar door. Maar bovenal heb ik een paar goede banden gemaakt met bepaalde personen. Het zijn voor mij heel bijzondere personen geworden. Ik zal hun dan ook keihard missen...en...I'll be back ;-)

Sharoni