Lieve mensen,

Ik heb het hier nog steeds fantastisch naar mijn zin. Het voelt ook telkens weer goed aan als ik zie hoeveel mensen geïnteresseerd zijn in mijn blog en welke liefdevolle reacties ik krijg. Ik ben jullie zeker niet vergeten maar ik heb hier wel heel veel te doen van werk die ik vind die moet gedaan worden tot dingen die ik wil zien en bezoeken. Ik voel wel dat ik nog meer betrokken raak met mensen en in het schooltje. In het begin waren het voor mij heel fijne, schattige Afrikaanse kindjes die ik wou helpen in alles wat ik kon. Maar nu zijn het mijn kindjes geworden waarvan ik de naam ken, met elk hun verhaal. Op deze manier wordt het nog aangrijpender en besef hoeveel je kan betekenen in een kindje zijn leven. Daarom zijn er momenteel drie projecten die ik zou willen steunen. Ten eerste zit mijn school in nood voor eten, ze hebben het heel moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen om voor een middagmaal te zorgen voor de kindjes. Dit is natuurlijk van levensbelang want dit is voor de kindjes meestal de enige maaltijd die ze krijgen op een dag. Daarom zou ik begin volgende week rijst willen gaan kopen. Dit zijn mijn kindjes niet gewoon van te eten want het is te duur en ik wil hen heel graag van rijst voorzien in plaats van kaderi dat ze dag in dag uit jaren lang moeten eten, geen variatie in je eten is ook niet gezond he. Vervolgens zal ik volgende week een aantal knopen en naaigerei kopen om de kindjes hun kleertjes te maken. De jurkjes hangen soms tot op hun knietjes omdat de rits kapot is en dit willen we graag maken.

Ondertussen heb ik met een paar kindjes een veel hechtere band dan met anderen. Voorbeeld met my little Johny zoals je kon zien op de foto's. John heeft ook nog een ouder broertje . Deze twee broertjes zijn hun beide ouders verloren. De moeder is aan aids gestorven.

Brigid is een heel klein kindje van 2 jaar ongeveer dat ik leer zindelijk worden.

Nog een studentje uit mijn babyclass is Sarah; een heel mooi meisje. Ze kan geweldig dansen, ze is heel apart. Maar de laatste tijd bloeit ze naar mij toe heel erg open. Toen kreeg ik 'het verhaal' van Sarah te horen. Toen Sarah een baby'tje was is ze heel erg verbrand geweest aan haar bovenbeen. Je ziet nog steeds een hele dikke blaas over bijna haar volledige bovenbeen. Daarom heb ik met Madame Mary afgesproken om volgende week eens met haar moeder te gaan spreken wat ik voor haar kan doen. Natuurlijk in overweging genomen wat de adviezen van de dokter zijn. Ik kan blijven praten over mijn kindjes maar dan wordt het hier heel lang dus ga ik maar over naar de activiteiten die ik heb gedaan.

Woensdag 6 juli 2011

Vandaag heb ik een andere versie (in het engels) van K3- alle kleuren van de regenboog gemaakt voor mijn kindjes en hun dit aangeleerd. Het is heel tof; alle kindjes zingen en dansen mee en ondertussen kennen ze dit liedje echt heel goed! Madame Martha zei dat ze altijd zal moeten denken aan mij als ze dit liedje hoort en zingt. J

In de namiddag zijn Ben en ik naar de stad gegaan met Madame Mary om boeken, tijdschriften, potloden, gommen, scherpers enzo te kopen. Dit was heel noodzakelijk. Sommige kindjes hebben geen boekje om in te schrijven, velen hebben geen oefeningenboekje. En ze zouden het o zo graag hebben. Het is niet zoals bij ons dat het bijna een straf is om huiswerk te moeten maken, hier smeken ze om een oefeningenboekje te mogen hebben om in te leren. De kindjes waren gewoon uitgelaten en voor Madame Mary was het een hele speciale dag. Je krijgt zoveel terug van deze mensen. De hele school ging gewoon uit zijn dak; zingen en dansen... Het was hartverwarmend om te zien..

Daarna kregen we van Madame Mary een verdiende rust dus gingen we iets vroeger van school naar het Mamburi beach. Daarna ben ik dan met Marjanke en Ben gaan bowlen.

Donderdag 7 juli 2011

Blessed camp- dag. Dit is aan de zuidkust van Mombasa gelegen. Blessed camp is een vrij afgelegen gebied waar mensen met Lepra en jaggers wonen. Hier worden deze mensen verzorgd op maandag en donderdag en daarnaast is er alle dagen 's morgens school. 's Middags krijgen ze eveneens kaderi te eten. Daarna slapen ze niet op school, maar krijgen ze telkens de hele namiddag vrij. Het schooltje lijkt vrij gestructureerd, elk kindje heeft ook voldoende plaats om oefeningen te maken met hun eigen potloodje en schriftje.

Ik heb ook gezien hoe de mensen daar verzorgd worden. Wat daar vooral aangrijpbaar was, is een jongetje die zijn voeten volledig onder de jaggers zit. De verzorgers trachten de jaggers eruit te halen, wat op zicht een heel voorzichtig, lastig en moeilijk werk is. Je zag ook aan die jongen hoeveel pijn het deed. Hij riep niet, maar was heel stil in zijn verdriet, het waren zeker geen krokodillentranen. Deze jongen wordt maandag en donderdag eenmaal per dag verzorgd. Maar dit is niet genoeg om alle jaggers uit zijn voetjes te halen. Daarenboven moet er een sneetje in je huid gemaakt worden om zo die jagger er trachten uit te halen (of eventuele eitjes) en dan duw je die omhoog. Een hele pijnlijke zaak door de druk die ontstaat. Maar dan is dit wondje open. Na het verzorgen wordt er geen pleister op die wonde geplakt en die jongen heeft geen schoenen. Dus ontsteekt deze wonde onmiddellijk weer. Ook het zand komt dan terug in de wonde en het is juist in dat zand dat die jaggers zitten. Je kan er wel van genezen, maar je moet wel hygiënisch zijn en het regelmatig verzorgen. Blessed camp is heel bijzonder, niet alleen om de mensen die er zijn en de verzorging maar ook de omgeving. Het is precies in een stuk woud gelegen, ongereptere natuur kan gewoon niet. Houten huisjes, palmbomen, enkel zand, kippen en geiten die in het ronde lopen... Het is een unieke sfeer daar.

Vrijdag 8 juli 2011

Op deze dag heb ik samen met Ben en twee Maasai een auto gehuurd. We hebben de zuidkust van Mombasa afgereden. Daarna gingen ik en Ben naar het Reef hotel voor een welverdiende massage (van een uur lang!) . Het was heerlijk!

Zaterdag 9 juli 2011

Onder de middag ben ik gaan shoppen in Mombasa stad. Daarna ben ik naar Mamburi beach gegaan met Daphne. Het was een luilekkere dag, wat af en toe bruikbaar is.

Zondag 10 juli 2011

Op zondag gaan we zoals gewoonte naar de kerk. Ditmaal ben ik naar de kerk van Rose gegaan (de dochter van Christine). Zij zingt tijdens de kerkdiensten, maar enkel in de Kiswahili diensten. Ik prefereer deze ook omdat in deze diensten meer gedanst en gezongen wordt dan in de Engelse diensten. Ik zat namelijk 3 uren in een kerk! Ik heb hier al meer naar de kerk geweest dan in zovele jaren in België. Ik ben eigenlijk al elke zondag gegaan. Maar ik ga er graag naartoe. Het is een hele ervaring hoe ze hier geloven, in wat en hoe en in welke mate...

Ik heb Haller park bezocht met Annette. Om 15h kon ik de giraffen eten geven. Het grappige was dat de aapjes de hele tijd het eten van alle andere dieren afnam. Ze propten hun mond zo vol dat het eten er zelfs terug uit viel. Het was hilarisch. Om 15h30 kon je zien hoe de nijlpaarden aten. Ze kwamen trager dan traag uit het meertje gestapt. Om 16h gaven ze de krokodillen te eten. Het was super om te zien hoe die krokodillen naar boven sprongen om om het eerst het vlees te pakken te krijgen. Ze plaagden de krokodillen ook door het vlees hele tijd naar boven en onder te zwaaien waardoor de krokodillen agressief werden tegenover elkaar. Ze beten in elkaars bek. Het is hier de wet van de sterkste en de snelste nu eenmaal. We hebben ook een reuze schildpad gezien, ik heb ze kunnen te eten geven. Een heel mooi park, foto's volgen dus. ;-)

Maandag 11 juli 2011

Vandaag kwam de minister van onderwijs onze school inspecteren. Ze kwamen om veranderingen te zien. Gelukkig hadden we net een paar dagen daarvoor alle klassen vol met decoratie en educatieve posters gehangen (ook dankzij de posters die Ben en ik eerder gesponsord hadden). Dus had ik de babyclass de hele dag voor mij alleen terwijl leerkrachten met de minister praatten, ... ' s avonds ben ik nog even naar Mamburi strand gegaan. Daarna ben ik lekker typisch Afrikaans gaan eten bij Christine (van het gastgezin).

Hierbij hebben jullie al wat leesplezier (hopelijk ;-) ) Het vervolg komt er snel aan...

Vele warme keniaanse groetjes

Sharon