Van het lekkerdrukke toffe Singapore naar de armste provincie in Vietnam: Ha Tinh

Hoi iedereen,

Eindelijk heb ik de tijd gevonden om een verslagje te schrijven over mijn eerste indrukken en belevenissen. De eerste week in Singapore was -zoals sommige al weten- heel druk maar bijzonder fijn! Het waren finance days. Ik heb bijzonder veel bijgeleerd en ondertussen kon ik mijn collega's leren kennen. Toffe mensen!

Ik heb in Singapore elke dag heel lekker gegeten; van de gewone foodcourt waar een heleboel lokale mensen buiten eten tot een steakhouse en zelfs Belgisch restaurant. Ik heb ook de tijd gehad om de stad een beetje te verkennen. De grote drukke winkelstraat Orchard Street: waar ze hele grote shoppingmalls hebben met straatanimatie. Bijzonder leuk. Ze hebben hier ook toffe barretjes zoals een Irish pub waar er liveband wordt gespeeld. Om 's avonds een stapje te zetten is Qluark Quay de place to be. Net naast het water geeft het dat toch wel een toetsje meer.

Een van de hoogtepunten was : Marina bay. Een heel groot hotel, restaurant, shoppingmall, casino. Je hebt er werkelijk alles; er is zelf een ijsbaan om te schaatsen! Het hotel is in de vorm van een schip dat gesteund is door drie grote torens. Je moet maar eens opzoeken op internet, het is prachtig. Boven op het 55^ste verdiep heb je een fantastisch mooi uitzicht over Singapore. Het is al één van de machtigste beelden dat ik de laatste jaren heb gezien. Magnifique!

Mijn eerste zondag ben ik op daguitstap naar Malaysia gegaan. Niet zo ver van het drukke Singapore met de hoge gebouwen vind je opeens rust in de country side van Malaysia. Ik ben daar in een plaatselijk restaurant op het water gaan eten. Daarna zijn we naar een hele grote shoppingmall binnen gegaan, om dan de dag af te sluiten met een soort zoo voor vissen.

De tweede week in Singapore was 's avonds rustiger dus kon ik er van profiteren om eens in de jacuzzi te duiken.

Maandag 24 oktober heb ik een daguitstap naar Batam (Indonesia) gemaakt voor het werk. Dit is met de ferry een 45 min van Singapore. Terug zoals Malaysia geen grote gebouwen meer maar het echte platteland met bumpy wegen... Het was een kort bezoek maar ik ben bijzonder blij dat ik het heb mogen zien. Zo kan ik mij er ook iets bij voorstellen wat ze daar doen als er op het werk over gesproken wordt.

Dinsdagavond moest ik dan -met pijn in het hart- afscheid nemen van de bijzonder toffe en grappige collega's en het wondermooie en drukke Singapore om mijn vlucht naar Ho Chi Minh (zuiden van Vietnam) te nemen. Rond 23h Singapore time ben ik in het zuiden toegekomen. De volgende dag was dan 's morgens mijn vlucht van Ho Chi Minh naar Vinh city (het noorden). Eerst nog een duikje in het zwembad en hop de vlieger op. Na een 1,5uur vlucht stond ik op Vinh city waar er iemand mij opwachtte. Na 3uren rijden langs een weg waar er niets te zien valt, behalve een koe die eens de weg oversteekt of in het midden daar ligt te liggen, was er niets te zien buiten regen en land. De chauffeur kon geen Engels: no englik. Dus was ik blij in het hotel aan te komen. Het hotel waar ik nu de komende maand en een half verblijf is maar op 20min rijden van de site.

Vrijdag ben ik gaan eten in een lokaal Vietnamees restaurantje. Dit zijn andere maatstaven als Afrika hoor! Wat een belevenis zeg! Ze hebben hier tafeltjes laag bij de grond waar ze een tapijt op leggen. Je doet eerst je schoenen uit en gaat dan op tafel zitten. Ze komen een pot met gekookt water in het midden zetten en zo mag iedereen met zijn stokjes uit de pot eten. J

Vandaag was mijn eerste vrije dag in Vietnam: we zijn met een groepje collega's op het strand gaan volleyballen. Het was een leuke namiddag. Het regende wel af en toe. Het is hier vrij warm maar het kan met periodes toch wel hard regenen. Niet dat ik daar last van heb hoor; ik zit toch in het kantoor lekker droog. ;-)

Algemeen wil ik zeggen dat Singapore gewoonweg super fantastisch was! Superleuke collega's, lekker drukke stad, dichtbij alles. Vietnam is heel anders: rustig maar een belevenis op zich. Het is een toffe groep en de sfeer zit er wel in. Ik ben blij dat ik op een grote werf ben terecht gekomen. Het werk is ook anders dan op een office zitten en ik ben alles aan het verkennen. Het is heel interessant en ik heb er zin in!

Vietnamese groetjes ;-)

Sharon

Singapore

Hey iedereen,

Even kort laten weten dat ik een goede vlucht heb gehad. Een leuke tussenlanding in München ;-) voor wie het begrijpt. Bij het arriveren in Singapore ben ik direct -jaja na al die uren vliegen!- naar kantoor gereden. Na een paar uur op kantoor zijn we met alle collega's lekker lokaal gaan eten en iets gaan drinken. Ik kon niet onmiddellijk slapen dus was het een korte nacht. Om 7h ontbijt en klaar voor een dagje tot 6.30.

Het was een leerrijke dag, mooie uitzichten gezien. Er heerst tussen de collega's een enorm fijne sfeer!

De dagplanning zit vrij vol, binnen 5min hebben we al terug afgesproken. Maar het is bijzonder tof!

Bedankt papa voor je leuke berichtje! Dat doet toch iets hoor! Ik heb op de baan naar de luchthaven ook nog een paar traantjes gelaten, toen dacht ik :'waar ben ik nu aan begonnen'. Maar ik weet wel waarom nu ik hier ben! Dit is het! Ik heb al een paar verhalen gehoord over Vietnam en wat meer info... Maar dat vertel ik jullie wel.

Nog een vraagje: kan iemand naar proximus bellen en vragen om mijn GSM wereldwijd open te zetten? Zodat ik van hier uit kan bellen? Momenteel heb ik geen bereik. Normaal zou ik binnenkort wel een GSM van het werk krijgen met een lokaal nummer maar intussen tijd zou ik graag bereikbaar zijn..Dat is ook handig voor naar collega's te bellen mocht er iets zijn, of ik wacht hier op iemand tevergeefs.. Dank je!

By the way: de lokale bevolking is echt heel respectvol en lief! Het zijn zeer integere mensen. Ik denk wel aangenaam om met te werken. Het is ook een echt werkvolk, dat merk je. Ze zullen niet terugdeinzen om een uur langer te werken, no problem.

Anyway ik ga jullie nu moeten laten want ze verwachten mij beneden aan de receptie van het hotel. Het hotel is trouwens zeer in orde! Maar bij deze kort dat ik het hier heel goed stel! De jetlag valt nog wel mee..

Dikke knuffel aan iedereen!

Tot binnenkort!

Sharon

Volgende advonturen...

Hoi hoi hoi iedereen!

Jullie hadden zeker geen vervolg verwacht...Maar ik heb de komende maanden zeker en vast wat te vertellen over momenten die ik op bijzondere plaatsen zal meemaken. Iedereen weet ongetwijfeld dat ik dol ben op reizen en nieuwe culturen ontdekken. Daarbij heb ik nu een hele mooie kans gekregen om dit te combineren met mijn werk. Binnenkort staan de volgende plaatsen op mijn lijstje: Singapore, Vietnam, Cyprus. Pas 4 januari zal ik terug in België zijn en omdat jullie graag weten hoe ik het stel, wordt er een vervolg gemaakt aan de hartverscheurende, maar vooral bijzondere en liefdevolle verhalen over Kenia. Ik hoop jullie te boeien!

Deze week ben ik alvast in Luxemburg op kantoor aan het werk. Hier heb ik vooral gemerkt dat ik beter Frans kan dan ik dacht. Blijkt toch geen ramp te zijn. Op mijn afdeling zitten enkel franstalige collega's, communicatie verloopt goed. Een plezier om met hun samen te werken.

Tot de volgende!

Sharon

Live from Nairobi airport

De laatste dagen...speciaal en om nooit meer te vergeten!

Woensdag 27 juli 2011

De eerste dag examen voor babyclass. Heel grappig dat de babyclass ook examens krijgt maar in de klassen zitten kindjes met leeftijden van 2 tot 7 jaar. Aan de hand van de examens krijgen we een beter beeld van de individuele vooruitgang en de positie van het kindje in de klas. Ze kwamen één voor een bij mij en Madame Martha (één voor een ja en ze zijn in totaal 50) voor het eerste examen af te leggen: environment. Er stonden een 4- tal figuren op het blad en dit moesten ze herkennen. Dit moet normaal in het Engels maar bijna alle kinderen deden dit in het Kiswahili. Dus mocht Madame Sharon eerst de woordjes in het Kiswahili uit het hoofd leren ;-). Daarna was de oefening het alfabet lezen - a for Apple, b for ball,... - Daarnaast hadden we ook nog examen language (English) en numberwork. Dit houdt in dat ze cijfers of letters moeten overschrijven of de stipjes aan elkaar verbinden (joining dots). Overige opdrachten waren het inkleuren van tekeningen, de naam van de moeder kunnen vermelden, weten met wat je kan eten (juiste antwoorden: handen of lepel), de naam van de moeder en een traditioneel liedje kunnen zingen. Het was me een werk en we waren met 2!

Na school was ik geïnviteerd bij Madame Martha thuis. Zij woont ongeveer een uur van school in Bamburi, we namen daarvoor twee matatu's. Ze heeft drie kinderen: Ian (11 jaar), Blair (8 jaar) en Deborah of ook beauty genoemd (4 jaar). Madame Martha heeft een vrij groot huis in vergelijking met de kinderen van Vilwakwe. Ze heeft een bed voor haar en haar man samen met Deborah, een bed waar de twee zonen in slapen en een soort livingetje met een bed dat als sofa dient. Ze heeft een keukentje (de kleinste keuken dat je kan in beelden). Er stond daar een klein tafeltje (heel laag). Ik zei: 'Wat leuk een voettafeltje' ... maar het is eigenlijk het kleine bankje om op te zitten om zo eten te keuken. We aten eerst een soort van kleine oliebollen, daarna mango en banaan en tenslotte de hoofdmaaltijd: ugali! Wat had je nu gedacht ;-). Het was een hele gezellige avond. Het zijn zeer gastvrije mensen. Madame Martha zei: 'nu is dit ook jouw thuis want voor mij ben je mijn zus'. Nu van zussen gesproken...hilarisch hilarisch. Ik werk 4,5 weken samen met Madame Martha en heel toevallig kom ik deze avond te weten dat Madame Martha en Madame Mary zussen zijn! Ik verschoot me een bult! ;-) Wel heel professioneel want geen enkele vrijwilliger heeft er iets van gemerkt op school.

Donderdag 28 juli 2011

Dit is terug zo'n moment! John Dadu heeft na 4,5 weken gesproken!! Hij spreekt!! Oh, ik was zo blij! Dit is bijna niet te beschrijven hoe gelukkig je daar kan van worden, het is zo'n schatje! Ik was net met Madame Martha de cijfers in de boeken aan het schrijven om alles te finaliseren toen hij opeens de namen van de kindjes na zei en met wat een luide stem! J

Donderdag is zoals gewoonlijk ook PE- dag. (PE= physical education; sporten) Het was geweldig. We hebben sinds vandaag een ander terrein dat gratis ter beschikking staat. Het is wel iets verder wandelen. Vandaag regende het net maar dat bederft hier de pret niet. Bovendien is hier de regen een blessing van god. Ik heb een aantal kinderen turnen geleerd: we deden bruggen, een rat, flik, salto's... met volgend dansjes en zangspelletjes. We sluiten meestal af met een grote kring te maken en ieder om de beurt in het midden van de kring te dansen. In de namiddag ging Madame Martha met Elise naar het stad gaan shoppen dus heb ik de rest van het verbeter en cijferwerk van de examens afgewerkt. Heel leuk dat ik nu wel de klas volledig kan overnemen, dat lukte in het begin niet hoor. (en zonder stress J ). Na school gingen we alvast pre aankopen doen van de souvenirs op bamburi beach. Daarna zijn we gaan uiteten in een Libanees restaurant dichtbij cinemax Nyali. In de terugweg naar huis hadden Elise en ik natuurlijk alweer zoveel geluk met een piki- piki (motor). Er zat geen benzine meer in de motor zodat hij steeds uitviel. We moesten dan een 10min stoppen, hij legde de motor op zijn zei (zodat de benzine terug kan lopen) en hopla we waren weer weg. J

Vrijdag 29 juli 2011

Ik ben een uurtje vroeger naar school gegaan want 's vrijdags is er een kerkdienst voor de lessen beginnen. Het was heel mooi: de kindjes zingen en dansen. Het doet me soms denken aan een concert, het is echt heel fijn. Na deze dienst konden we beginnen aan dé dag: mijn laatste dag op school maar ook de sluiting van de school. De school sluit dan voor 4 weken al is er de eerste 2 weken wel in de voormiddag les. Eerst werd de sluiting van de school gevierd: sommige ouders waren gekomen waarvoor de kindjes dansten en zongen. Er werden toespraken gehouden en speeches onder meer over het schoolgeld dat moet betaald worden en dat ze meer moeten letten op de hygiëne van de kinderen. Dit duurde ongeveer tot en met lunch: rijst met bonen. Dit is een speciale maaltijd want er wordt anders niet rijst geserveerd. Alle kindjes waren ook zo mooi gekleed! Ze mochten voor één dag het schooluniform thuis laten. Er waren echt prachtige jurkjes bij... Het was zo mooi en kleurrijk. Tijdens de middag werd ondertussen de school versierd: er werden ballonnen opgehangen, de kindjes hadden mooie tekeningen gemaakt die ze overal op de 'muren' van de klassen hingen, de borden werden volgeschreven met allemaal één boodschap. Karibu (welkom Sharon) We gaan je missen, je was een goede lerares, we houden van je en kom zeker terug. J Superlief! Ik was er volledig van aangedaan. De kindjes van de hogere jaren zongen voor mij en dansten. Een leerlinge gaf een speech namens de hele school hoe zeer ze me gaat missen en dat ik goed werk heb geleverd. Toen zongen we ons -nummer 1 babyclass liedje- Johny Johny... Toen ging Madame Martha speechen: dit was zo ontroerend. Ik had er geen woorden voor, toen moest ik speechen en daarna begonnen ze vaarwel te zingen en mocht ik elk kindje een handje geven. Dit allemaal snel na mekaar geeft maar één uitkomst... Heel veel kindjes hebben geweend, het was een pakkend en triestig afscheid. Samen met de leerkrachten probeerden we wat te bekomen, toen ze alweer hun grappen uithaalden was het nog een heel grappig einde. 's Avonds was ik uitgenodigd bij Christine thuis (van het gastgezin). Het was een lekkere maaltijd, zoals altijd bij Christine. Daarna zijn we met z'n allen de stad gaan verkennen en het was super. ;-)

Zaterdag 30 juli 2011

Mijn laatste dag en één van de beste. Ik heb een 40- tal leerlingen uitgenodigd om samen met de leerkrachten naar Nyali beach te gaan zwemmen. Sommige kinderen hadden nog nooit op het strand geweest. Stel je voor, ze wonen er zo dichtbij! Enkele kinderen van mijn babyclass had ik uitgenodigd die allen een 'partner' krijgen van std 6. Het was buitengewoon zalig. Iedereen ging uit de bol, we zwommen, speelden spelletjes op het strand, we liepen, we aten biscuits, lolly's en dronken vruchtensap. Na een tijdje moesten de kleine kindjes wel uit de zee want de zee was heel wild. We hebben ze maar onmiddellijk omgekleed want ze zaten te bevriezen (en ik was verbrand :p). Toen de kindjes op adem kwamen en aan het genieten waren van de biscuits en het sap was het tijd voor de leerkrachten, isn't it Fien ;-). Madame Martha speelde olifant, het was echt zottekes, thuis laat ik jullie de foto's zien dat zegt genoeg... Fun fun fun ten top dus waren we later dan gepland om naar huis te gaan. De kindjes moesten natuurlijk tussen 16 en 17 thuis zijn.

's Avonds spraken we om 19h30 af aan Bob's place voor mijn afscheidsdinner. (Hint: lees vooral goed 19h30). Ik had met een aantal vrijwilligers afgesproken samen met Alex, Stevo, Madame Martha, Madame Mary en Kennedy. Iedereen was tegen 21h ongeveer wel gearriveerd behalve Madame Martha en Madame Mary... we belden en belden: geen antwoord. We stuurden smsen: geen antwoord... Geen teken van leven meer van hen. Ik werd toch wel ongerust en het was natuurlijk mijn laatste avond dus wou ik hen er zeker en vast bij. Toen ben ik met Fien en Alex naar Madame Mary's huis gegaan want we dachten dat er een probleem was. Het was toen al 21h30. We kregen van de dochters te horen dat ze al een tijdje weg was...toen maakte ik mij zeker zorgen. Maar toen we terugkwamen in de bar zag ik opeens Madame Mary staan...Uitleg 2 uren te laat: ze moest nog naar de kapper en haar jurk moest nog gestreken worden! J J Een uur later tegen 22h30 kwam dan eindelijk Madame Martha er ook door. Het was wel even stressen maar het was het waard want het was subliem. We dansten nog voor we ons eten kregen. We hebben trouwens ook een tweetal uur op ons eten zitten wachten (dat is normaal in die bar). We dansten en dansten en dansten, en of we lol hadden ;-). Daarna zijn we afscheid gaan nemen van Casaurina 'in style'... Conclusie: een beter laatste dag kan je je niet wensen!

Zondag 31 juli 2011

Vanmorgen pikte het een beetje hoor... mij kennende moest ik natuurlijk mijn valies nog maken. Ik ging eerst nog naar Christine om afscheid te nemen. Tegen 10h30 was Madame Martha en Madame Mary dan gearriveerd om samen met de andere vrijwilligers afscheid te nemen. Ik kreeg een kanga geschenk van Madame Mary. Het is een hele mooie, ik toon het je morgen. Raar, morgen... J Om 13h vertrok ik samen met Alex, Elise, Madame Martha en Madame Mary naar de luchthaven. Het was pijnlijk afscheid nemen, hartverscheurend... Ik ben omstreeks 15h40 aangekomen in Nairobi en ik moet nog tot 24h wachten op mijn vlucht naar Rome...bij deze heb ik dus nu tijd om dit verhaal bijna te finaliseren.

Ik had een prachtige tijd. Ik heb zoveel van deze mensen geleerd, van hun cultuur, gastvrijheid, vriendelijkheid, goedlachsheid en ga zo maar door. Maar bovenal heb ik een paar goede banden gemaakt met bepaalde personen. Het zijn voor mij heel bijzondere personen geworden. Ik zal hun dan ook keihard missen...en...I'll be back ;-)

Sharoni

Bizarre, toffe en sterke verhalen over school

Maandag 18 juli 2011

Deze dag was een hele bizarre en drukke dag op school. Er is om bepaalde (goede) redenen een leerkracht ontslagen. Dus dit bracht natuurlijk heel wat gespreksstof teweeg... 's morgens was mijn kleine Johny ook heel anders dan anders. Normaal lacht hij hele tijd en is hij heel actief maar nu staarde hij maar voor zich uit. Dus vroeg ik aan een leerkracht om in het Kiswahili aan hem te vragen wat er was en hij had alweer geen eten gekregen thuis. Dit kan je ook voelen aan zijn harde buikje. Ik ben dan maar twee mahamri gaan halen (dit is een soort oliebol in een driehoekvorm dat ze hier als ontbijt eten). Toen was kleine Johny terug heel blij en onmiddellijk met zijn duimpje omhoog en 'high five' geven. Oh, toch hartverwarmend als je dan ziet hoe je een kindje kan helpen! Het is een klein gunstje maar het maakt zo een groot verschil in een kind zijn leven. Onder de middag was het girlsforum. In de namiddag heb ik zoals gewoonlijk de huiswerkjes klaargemaakt voor mijn baby'kes.

Dinsdag 19 juli 2011

Deze morgen heb ik Johny zijn huis bezocht. Johny woont daar met zijn grootmoeder en grotere broer van 7. Ik ging natuurlijk niet zonder reden naar zijn huis; ik had 4kg deeg (waar ze ugali van maken) en 2kg bonen mee voor hun. Het was zo ontroerend hoe die grootmoeder blij was en toen ze vertelde over de dood van haar dochter. Dit is de moeder van Johny die aan aids is gestorven. Ik heb de hele familie mogen zien: de tantes van Johny met hun hele kleine baby's. Het was toch wel moeilijk om te zien hoe uitzichtloos ze moeten leven...zonder inkomen, kans op inkomen, zonder eten, zonder schoenen,... en dan met kleine baby's die je met heel veel liefde welkom heet op de wereld...

Na het huis van John, zijn Madame Mary, Fien,Femke en ik naar Mombasa stad vertrokken. We hebben daar 100kg rijst gekocht. Het was me wel wat om de prijs af te bieden en toch 5sterren rijst te krijgen. Als je maar 3sterren rijst hebt dan kleeft die direct aaneen, zeker als je voor een hele grote groep mensen kookt want die is natuurlijk minder van kwaliteit. Dus proberen de verkopers ons 3sterren rijst te verkopen tegen de prijs van 5sterren... Eenmaal op school aangekomen met de rijst, droeg ik een zak van 25kg op mijn hoofd (best wel doenbaar J ). De hele school was zo blij: al zingend 'asante jesus' = 'thank you jesus'. Zingen en dansen voor de heerlijke rijst!

Onder de middag was er de lancering van -het door de vrijwilligers geïntroduceerde- teachersforum. Vandaag werd de info gegeven aan de leerkrachten dat er een teachersforum ging komen en vrijdag gaat de eerste van start. De leerkrachten en Madame Mary hadden echt goede ideeën en we konden constructieve discussies voeren, nieuwe regels introduceren, een andere aanpak, elkaars 'challenges' naar voor brengen en de oplossingen bespreken... Na het teachersforum hadden we de 'Vilwakwe kreet' met alle leerkrachten om de band te verstevigen ;-). Heel leuk was dan ook wat Madame Mary zei over me: 'dat ik een grote rol heb gespeeld in het samenbrengen van de vrijwilligers en de leerkrachten'. Een van dé mooiste complimenten dat ik ooit gekregen heb. Want daar gaat het toch om: mensen samen brengen!

Kort daarna heb ik ook sollicitatiegesprekken gelanceerd op school. Want voor ik dit introduceerde namen ze zomaar leerkrachten aan zonder te weten of ze überhaupt een diploma hebben of wat een emotionele stabiliteit is en zo kan ik doorgaan. Dus door het ontslag van de leerkracht gisteren, wou ik natuurlijk zeker weten dat er nooit meer een leerkracht les gaf aan mijn kinderen zonder ervoor bevoegd te zijn. Daarom mijn initiatief van de sollicitatiegesprekken. Ik had een zeer goed gesprek met Madame Sofie. Ik heb Madame Mary aangeleerd hoe ze dit moet doen, maar ze kwam zelf ook met supergoede vragen af. Dus bij deze hebben we een nieuwe in ons leerkrachtenkorps ;-).

Woensdag 20 juli 2011

Deze morgen was alweer een hele speciale morgen in mijn babyclass. Het is vandaag mijn mama haar verjaardag en dit zullen ze geweten hebben in Vilwakwe. We versierden mijn hele klas: een mooi tafellaken, bloemetjes op tafel, we aten donuts en we dronken cola. Maar op zijn Afrikaans! Dit wil zeggen : delen! We aten 2donuts met 50 kinderen en 2cola flessen van 2 liter met bijna de hele school (van 312 kinderen). En het was een feest! We hebben de hele ochtend gezongen en gedanst. Happy birthday to mama zongen ze, how old are you? 45, ze hingen ballonnen op met 'happy birthday Patricia'. Toen heb ik mijn moeder gebeld en kon ze mijn hele babyclass horen zingen voor haar...

In de namiddag ben ik samen met Femke, Fien, Elise en Madame Martha naar Bombolulu workshops gegaan. Hier werken mensen met een fysieke beperking. Ze maken hier echt vanalles met vanalles. Ze maken kleren, schoenen, rolstoelen, tassen, kettingen, oorringen, houten beeldjes,... We hebben daar ook de verschillende woningen gezien van bepaalde stammen zoals de geriama stam waar Madame Martha afkomstig van is. We dansten samen... we kregen uitleg over planten. Een is er wel heel speciaal, deze noemt 'don't touch me'. Als je de blaadjes van deze plant aanraakt dan gaat deze dicht.

's Avonds ben ik samen met Elise naar een Libanees restaurant gaan eten. Dit was zo lekker: een grote patat met kaas en champions in. We zijn daar naartoe gegaan met de motor en op de motor stappen blijkt niet altijd zo makkelijk te zijn... J

Donderdag 21 juli 2011

Over vandaag heb ik enkel een memorabele zin van Madame Mary te vertellen. Ik had Brigid op mijn arm (het kindje dat ik probeer zindelijk te maken.) Toen zei Madame Mary plots 'de kindjes zullen je missen, je neemt ze op je arm, je geeft ze moederliefde,...' 'Ik loop gewoon weg vrijdag als je weggaat..' Ik snapte het eerst niet wat ze bedoelde en ik vroeg dus 'hoezo je gaat weglopen?' Ze zei dat ze zich zo slecht gaat voelen dat ik wegga dat ze wil weglopen. Ontroerend hoe ze dit zei met tranen in haar ogen...

Vrijdag 22 juli 2011

Ik heb de hele dag kunnen les geven: van 1 tot en met 20 heb ik herhaald. Vervolgens heb ik hen de vormen aangeleerd (driehoek, vierkant,...). Het was heel bijzonder. Zeker omdat als een kindje niet oplette ik zei 'Angalia, Esther'. Toen luisterde ze meteen en dit was zo gaaf omdat ik en de namen van de kindjes ken en een beetje Kiswahili ken zodat mijn kindjes mij verstaan. Deze middag kregen we een hele speciale lunch: coco rijst met kip! Dit is echt een luxe maaltijd en wat heb ik daarvan genoten! Zo lekker! Ik heb er geen woorden voor. Daarna hadden we het - uitgelopen - teachersforum. Dit zou normaal een uurtje duren maar het heeft van 13h tot 15h30 geduurd... Het was wel constructief. Bovendien had ik vandaag misschien wel het hoogtepunt van mijn periode...Brigid (die ik al een paar weken probeer zindelijk te maken en om het halfuur tot uur naar het toilet breng...) stond zelf recht en gaf me spontaan een handje als teken dat ze naar het toilet moest!! Als je spreekt van missie geslaagd! ;-) Dit voelde keigoed!!

Zaterdag 23 juli 2011

Safari safari safari... Jullie dachten natuurlijk dat het er nooit ging van komen. Hèhè. Om 7h vertrokken met het busje naar Tsavo east samen met Iris, Demi en Elise. We zagen vooral veel olifanten en baby olifantjes, dit zijn zo grappige dieren met hun slurf. Als ze water opslurpen valt er toch de helft er terug uit als ze die slurf in hun mond stoppen...haha. Ze kunnen eigenlijk nog wel sneller wandelen dan gedacht hoor... Aan de rand van de weg lag er ook een dode giraf (enkel het skelet). Deze was geveld door een leeuw. Tot 13h reden we in het park rond en zagen we nog gazelles, struisvogels, levende giraffen en antilopen. Toen hadden we lunchpauze van 13h tot 16h in de bano. Dit is een soort luxe hutje, een soort van accommodatie tussen een tent en een lodge. Maar luxe was het vast en zeker : heerlijk eten en warm water in de douche! Een zalige rust. Om 16h vertrokken we terug op zoektocht doorheen het park naar wilde dieren. Toen kregen we plotseling een oproep dat er een leeuw was gesignaleerd. Dus als een zot begon de chauffeur te racen.. dat was een echte safari J Eenmaal bij de leeuw aangekomen was die helemaal niet geel! We moeten stoppen met de kinderen op school aan te leren dat een leeuw geel is want die is grijs..haha. De leeuwin lag lekker te rusten tussen de grijsgedroogde bosjes waardoor je hem niet zo heel goed kon zien. Ik kon wel zijn staart zien draaien...het gedacht is er: ik heb een leeuw zien bewegen! Yeah! ;-)

' s avonds was er een 3 gangenmenu: heerlijk!

Zondag 24 juli 2011

Na een rustige nacht gingen we om 6.45 terug op jacht. We zagen dieren -vooral terug olifanten- water drinken. Maar de race begon pas echt toen er een luipaard gesignaleerd was. Terug keihard ertegen aan... na een leuke rit kwamen we bij het beest aan dat rustig lag te slapen aan een boom... vervolgens zagen we ook nog een hyena. Om 10h waren we het park uit waarna we nog in het winkeltje keken voor wat souvenirs. Want pas om 11h gingen we eten , dat door onze chauffeur betaald werd. We waren vrij vroeg in de namiddag thuis. Dit was goed gepast want Elise en ik waren bij Richard en Helvi uitgenodigd voor een barbecue in Mtwapa. Richard zijn vader heeft hier een huis gekocht, dus het was een soort welkomstfeest voor de buren. Het was een leerrijke en bijzondere ervaring.. Zeker toen een oudere man - die hier al 8 jaar woont- niet kon inkomen in het feit dat wij vrijwilligers waren omdat het land toch zo corrupt was als maar kon...Ik ga hier de discussie niet nogmaals beginnen...maar zoals jullie weten heb ik heel veel tegenargumenten waarom we juist wel deze mensen moeten helpen...De discussie wordt dus zeker niet hervat op mijn blog. J

Maandag 25 juli 2011

Het was zo schattig vandaag want Johny viel in slaap op mijn schoot. J In de namiddag was het shopping day: Madame Aska, Madame Martha en ik. Het was zo grappig en leuk met deze twee leerkrachten, toch echt twee bijzonder personen hoor! Ik heb sandaaltjes gekocht voor 600 KSH omdat ik bij hun was anders zouden die 950 KSH gekost hebben. Maar het hoofddoel was stof gaan halen om een jurk te laten maken voor mij. We kozen de stof in Mombasa stad en gingen daarna naar Bombululu naar een fundi (klerenmaker) om mijn maten op te meten.. Madame Aska had haar kleed aan want ik wou de design net zoals een van haar jurken; prachtig vind ik die jurken! Daarna zijn Madame Aska, Madame Martha, Madame Mary, Elise en ik nog een soda gaan drinken. Dan hebben we altijd zoveel plezier, onbeschrijfelijk. Toen zijn we 's avonds laat nog terug naar school gegaan want Femke en Fien hadden kleren mee van Femke haar tante voor school. Toen zijn we die met zijn allen naar school gaan brengen. Een zot, fijn gedoe met die kleren en die leerkrachten. Zalig! J Die blije gezichten, die zotte dozen toch en ze hebben zo'n groot hart voor die kindjes. Ze zouden alles geven voor die kindjes..

Dinsdag 26 juli 2011

Het was vandaag de eerste dag voor Richard als vrijwillger op Vilwakwe. We hebben hem in de uitgang ontmoet. Hij vertelde mij dat hij een jaar in Afrika was met zijn vader, zijn vader heeft een bedrijf in Zambië. Nu wil hij een driehoek maken van Zambië naar Dar el Salaam naar Mombasa. Dus Richard heeft tijd te veel. Toen vertelde hij mij ook dat hij na zijn terugkomst in Engeland voor leerkracht wilde gaan maar nog niet wist of hij dit zou doen in de lagere of middelbare school... Toen dacht ik dit is een ideale win- win situatie voor beiden. Dus heb ik voorgesteld op vrijwilliger te worden op ons school. Dus vandaag genoot hij met volle teugen van zijn eerste dag! 's Morgens hadden de village tour. Dan gaan we samen met een paar kindjes van school op stap door het dorp. Waarbij de kindjes met trots hun huisjes aan ons tonen, heel aangrijpend! Hoe ze soms in een huisje leven: met 10 personen in een éénpersoonsbed met een klamboo, een paar kolen dat de keuken moet voorstellen en dat is het... Daarom gaan we daarna naar iets wat luchtiger: traditioneel dansen met de ouders van de kindjes in het dorp. In de namiddag was het examen op school: toen heb ik de examens van KG 2 en 3 verbeterd terwijl babyclass probeerde te slapen. Madame Martha moet nu ook drie klassen onder controle krijgen. Echt chapeau voor haar hoor. Ze heeft het zelf thuis heel moeilijk om haar drie kinderen eten te geven, dan heeft ze een uur transport (met drie matatu's) waarna ze eindelijk op school aankomt en drie klassen onder controle moet krijgen. Dit doet ze met volle overgaven, enthousiasme, motivatie, energie,... Een sterke vrouw die altijd positief blijft.

Vandaag liep ik na school door de straat van school naar de matatu, toen Johnny opeens naar me toe kwam gelopen. Hup en ik nam hem op mijn armen! Dat was zo een gelukzalig moment! Later heb ik Johny op mijn rug genomen (op zijn Afrikaans) met een leso aan. Dit is wel makkelijk hoor, je voelt er bijna niets van en je hebt je armen en hoofd vrij om dingen te dragen. ;-) Nou dit vind ik een mooie afsluiter!

Tot later!

Madame Sharon

Babyclass en Boys- and girlsforum

Lieverds,

Dinsdag 12 juli 2011

Vandaag was er een hele drukke dag. Ik had vooral mijn handen vol met de babyclass want Brigid moest overgeven. Esther was heel erg ziek en heeft ook moeten overgeven. Ze was nog maar net gerecupereerd van malaria en te snel terug naar school gestuurd door de ouders. Ze hebben haar medicijnen gegeven tegen de pijn maar het was nog niet echt genezen..Bovendien heeft ze astma en heeft ze last van haar keel en mond.. Het was dus een hele drukke dag met voor alle kindjes te zorgen. Na school ben ik dan naar het gastgezin gegaan samen met de twee Belgische vrijwilligers. 's Avonds ben ik dan met Alex en Sheila en 4 vrijwilligers in Mombasa stad gaan eten: shoarma. Hele lekkere pitta's, maar ze zijn heel anders dan in België.

Woensdag 13 juli 2011

Op school was het een vrij normale dag. Alleen was Esther terug ziek...

Na school ben ik een orange juice (ze zijn anders dan in België maar super heerlijk) gaan drinken in Bamburi beach hotel samen met Fien en Femke. Voor de verjaardag van vrijwilligster Marjanke zijn we bij de Japanner gaan eten en vervolgens gaan bowlen.

Donderdag 14 juli 2011

Vandaag heb ik mijn kindjes over de aarde en de planeten geleerd. Ik heb hen ook de verschillende kleuren in het Kiswahili en Engels aangeleerd: Manjano is yellow,... Daarna had ik een aantal pagina's afgedrukt met planeten op die ze mochten inkleuren. In de namiddag was het knutselen alom voor de dag erna de launching day van de boys- and girlsforum. We maakten kroontjes voor de meisjes, hoeden voor de jongens, we versierden de hele school, knutselen, verven,...

's avonds heb ik in het doingooodhuis chapatti gegeten (een soort pannekoek zonder suiker) met vlees.

Vrijdag 15 juli 2011

Dit blijft een hele speciale dag voor Vilwakwe school en andere scholen in Mombasa. Het is de lancering van het boys- and girlsforum. Dit is een forum opgericht voor kinderen die in de puberteit komen en dus informatie nodig hebben over onderwerpen zoals de veranderingen met je lichaam, het krijgen van maandstonden,... Dit is een zeer goed initiatief want de meeste meisjes bleven vroeger thuis wanneer ze hun maandstonden kregen. Hier hebben ze geen maandverbanden of geld voor medicijnen tegen buikpijn. Dit project toont hen wat maandverbanden zijn en maakt lokale maandverbanden van stoffen. Ze maken zelf hun zeep en tonen aan de kinderen hoe ze proper blijven. Dit forum is een wekelijks debat met tussen kinderen die daarmee te maken hebben waarbij er twee jonge volwassenen (samen met de leerkrachten van Vilwakwe) komen spreken over hun ervaringen. Dit is meestal een uurtje per week. Het is een superidee en vooral het was hun idee! In dit verlengde hebben wij als vrijwilligers het teacherforum opgericht, maar daarover meer een andere keer. Deze lancering was werkelijk een hele dag feest. Het eerste uurtje (gingen we zoals elke vrijdag) naar de kerk. De girlsforum onder leiding van Madame Martha en de boysforum onder leiding van Mister Joseph hadden elke hun dansjes en liedjes voorbereid. Met aanvullende speeches van Madame Mary en anderen van het comittee. Dit begon normaal om 9h maar omdat Madame Mary nog even naar de kapster ging, is het om 11h begonnen. Tijdens de lunch had ik het idee om iets speciaal voor de leerkachten te doen: pizza halen samen met limonade of cola. Dit is fantastisch gelukt want voor alle leerkrachten was het dé maaltijd. Een aantal opmerkingen van hun: de maaltijd van het jaar, precies kerstmis, de beste maaltijd van hun leven, nog nooit zo iets ‘sweet' geproefd, normaal kon ik dit enkel op posters zien en nu mag ik dit eten,... Nou ja, mooiere reacties als deze kan je toch niet krijgen hé voor een pizza- traktatie? J

In de namiddag was het uitgebreid afscheid van Ben (een vrijwilliger uit Australië).

Zaterdag 16 juli 2011

Lekkere zwemdag in het Wild water park vol met glijbanen samen met Femke en Fien.

Zondag 17 juli 2011

Zoals elke zondagmorgen ben ik naar de kerk gegaan. Deze keer naar Jesus celebration centre. Deze kerkservice was heel anders dan alle andere die ik haar al heb meegemaakt. Deze was heel groot; er waren 70 kinderen en jonge volwassene aan het zingen en dansen (allemaal in het zelfde uniformpje! J). Het is daar immens groot en de preken waren eerder ‘goede adviezen' voor in het echte leven, best wel goed aandacht aan te geven. Deze service werd ook voor tv opgenomen. Voor de lunch ging ik naar Mombasa beach hotel met Ben, Marjanke, Iris, Demi, Elise en Madame Mary. Daarna gingen Ben, Marjanke en Elise kite surfen. Dan ging ik met Elise, Madame Mary, Iris en Demi gaan zwemmen in het Reef hotel. Als laatste gingen we met zijn allen naar het doingooodhuis voor het spijtige en toch wel verdrietige afscheid van Ben.

Kwaheri

Vilwakwe, Blessed camp: Mombasa deel 2

Lieve mensen,

Ik heb het hier nog steeds fantastisch naar mijn zin. Het voelt ook telkens weer goed aan als ik zie hoeveel mensen geïnteresseerd zijn in mijn blog en welke liefdevolle reacties ik krijg. Ik ben jullie zeker niet vergeten maar ik heb hier wel heel veel te doen van werk die ik vind die moet gedaan worden tot dingen die ik wil zien en bezoeken. Ik voel wel dat ik nog meer betrokken raak met mensen en in het schooltje. In het begin waren het voor mij heel fijne, schattige Afrikaanse kindjes die ik wou helpen in alles wat ik kon. Maar nu zijn het mijn kindjes geworden waarvan ik de naam ken, met elk hun verhaal. Op deze manier wordt het nog aangrijpender en besef hoeveel je kan betekenen in een kindje zijn leven. Daarom zijn er momenteel drie projecten die ik zou willen steunen. Ten eerste zit mijn school in nood voor eten, ze hebben het heel moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen om voor een middagmaal te zorgen voor de kindjes. Dit is natuurlijk van levensbelang want dit is voor de kindjes meestal de enige maaltijd die ze krijgen op een dag. Daarom zou ik begin volgende week rijst willen gaan kopen. Dit zijn mijn kindjes niet gewoon van te eten want het is te duur en ik wil hen heel graag van rijst voorzien in plaats van kaderi dat ze dag in dag uit jaren lang moeten eten, geen variatie in je eten is ook niet gezond he. Vervolgens zal ik volgende week een aantal knopen en naaigerei kopen om de kindjes hun kleertjes te maken. De jurkjes hangen soms tot op hun knietjes omdat de rits kapot is en dit willen we graag maken.

Ondertussen heb ik met een paar kindjes een veel hechtere band dan met anderen. Voorbeeld met my little Johny zoals je kon zien op de foto's. John heeft ook nog een ouder broertje . Deze twee broertjes zijn hun beide ouders verloren. De moeder is aan aids gestorven.

Brigid is een heel klein kindje van 2 jaar ongeveer dat ik leer zindelijk worden.

Nog een studentje uit mijn babyclass is Sarah; een heel mooi meisje. Ze kan geweldig dansen, ze is heel apart. Maar de laatste tijd bloeit ze naar mij toe heel erg open. Toen kreeg ik 'het verhaal' van Sarah te horen. Toen Sarah een baby'tje was is ze heel erg verbrand geweest aan haar bovenbeen. Je ziet nog steeds een hele dikke blaas over bijna haar volledige bovenbeen. Daarom heb ik met Madame Mary afgesproken om volgende week eens met haar moeder te gaan spreken wat ik voor haar kan doen. Natuurlijk in overweging genomen wat de adviezen van de dokter zijn. Ik kan blijven praten over mijn kindjes maar dan wordt het hier heel lang dus ga ik maar over naar de activiteiten die ik heb gedaan.

Woensdag 6 juli 2011

Vandaag heb ik een andere versie (in het engels) van K3- alle kleuren van de regenboog gemaakt voor mijn kindjes en hun dit aangeleerd. Het is heel tof; alle kindjes zingen en dansen mee en ondertussen kennen ze dit liedje echt heel goed! Madame Martha zei dat ze altijd zal moeten denken aan mij als ze dit liedje hoort en zingt. J

In de namiddag zijn Ben en ik naar de stad gegaan met Madame Mary om boeken, tijdschriften, potloden, gommen, scherpers enzo te kopen. Dit was heel noodzakelijk. Sommige kindjes hebben geen boekje om in te schrijven, velen hebben geen oefeningenboekje. En ze zouden het o zo graag hebben. Het is niet zoals bij ons dat het bijna een straf is om huiswerk te moeten maken, hier smeken ze om een oefeningenboekje te mogen hebben om in te leren. De kindjes waren gewoon uitgelaten en voor Madame Mary was het een hele speciale dag. Je krijgt zoveel terug van deze mensen. De hele school ging gewoon uit zijn dak; zingen en dansen... Het was hartverwarmend om te zien..

Daarna kregen we van Madame Mary een verdiende rust dus gingen we iets vroeger van school naar het Mamburi beach. Daarna ben ik dan met Marjanke en Ben gaan bowlen.

Donderdag 7 juli 2011

Blessed camp- dag. Dit is aan de zuidkust van Mombasa gelegen. Blessed camp is een vrij afgelegen gebied waar mensen met Lepra en jaggers wonen. Hier worden deze mensen verzorgd op maandag en donderdag en daarnaast is er alle dagen 's morgens school. 's Middags krijgen ze eveneens kaderi te eten. Daarna slapen ze niet op school, maar krijgen ze telkens de hele namiddag vrij. Het schooltje lijkt vrij gestructureerd, elk kindje heeft ook voldoende plaats om oefeningen te maken met hun eigen potloodje en schriftje.

Ik heb ook gezien hoe de mensen daar verzorgd worden. Wat daar vooral aangrijpbaar was, is een jongetje die zijn voeten volledig onder de jaggers zit. De verzorgers trachten de jaggers eruit te halen, wat op zicht een heel voorzichtig, lastig en moeilijk werk is. Je zag ook aan die jongen hoeveel pijn het deed. Hij riep niet, maar was heel stil in zijn verdriet, het waren zeker geen krokodillentranen. Deze jongen wordt maandag en donderdag eenmaal per dag verzorgd. Maar dit is niet genoeg om alle jaggers uit zijn voetjes te halen. Daarenboven moet er een sneetje in je huid gemaakt worden om zo die jagger er trachten uit te halen (of eventuele eitjes) en dan duw je die omhoog. Een hele pijnlijke zaak door de druk die ontstaat. Maar dan is dit wondje open. Na het verzorgen wordt er geen pleister op die wonde geplakt en die jongen heeft geen schoenen. Dus ontsteekt deze wonde onmiddellijk weer. Ook het zand komt dan terug in de wonde en het is juist in dat zand dat die jaggers zitten. Je kan er wel van genezen, maar je moet wel hygiënisch zijn en het regelmatig verzorgen. Blessed camp is heel bijzonder, niet alleen om de mensen die er zijn en de verzorging maar ook de omgeving. Het is precies in een stuk woud gelegen, ongereptere natuur kan gewoon niet. Houten huisjes, palmbomen, enkel zand, kippen en geiten die in het ronde lopen... Het is een unieke sfeer daar.

Vrijdag 8 juli 2011

Op deze dag heb ik samen met Ben en twee Maasai een auto gehuurd. We hebben de zuidkust van Mombasa afgereden. Daarna gingen ik en Ben naar het Reef hotel voor een welverdiende massage (van een uur lang!) . Het was heerlijk!

Zaterdag 9 juli 2011

Onder de middag ben ik gaan shoppen in Mombasa stad. Daarna ben ik naar Mamburi beach gegaan met Daphne. Het was een luilekkere dag, wat af en toe bruikbaar is.

Zondag 10 juli 2011

Op zondag gaan we zoals gewoonte naar de kerk. Ditmaal ben ik naar de kerk van Rose gegaan (de dochter van Christine). Zij zingt tijdens de kerkdiensten, maar enkel in de Kiswahili diensten. Ik prefereer deze ook omdat in deze diensten meer gedanst en gezongen wordt dan in de Engelse diensten. Ik zat namelijk 3 uren in een kerk! Ik heb hier al meer naar de kerk geweest dan in zovele jaren in België. Ik ben eigenlijk al elke zondag gegaan. Maar ik ga er graag naartoe. Het is een hele ervaring hoe ze hier geloven, in wat en hoe en in welke mate...

Ik heb Haller park bezocht met Annette. Om 15h kon ik de giraffen eten geven. Het grappige was dat de aapjes de hele tijd het eten van alle andere dieren afnam. Ze propten hun mond zo vol dat het eten er zelfs terug uit viel. Het was hilarisch. Om 15h30 kon je zien hoe de nijlpaarden aten. Ze kwamen trager dan traag uit het meertje gestapt. Om 16h gaven ze de krokodillen te eten. Het was super om te zien hoe die krokodillen naar boven sprongen om om het eerst het vlees te pakken te krijgen. Ze plaagden de krokodillen ook door het vlees hele tijd naar boven en onder te zwaaien waardoor de krokodillen agressief werden tegenover elkaar. Ze beten in elkaars bek. Het is hier de wet van de sterkste en de snelste nu eenmaal. We hebben ook een reuze schildpad gezien, ik heb ze kunnen te eten geven. Een heel mooi park, foto's volgen dus. ;-)

Maandag 11 juli 2011

Vandaag kwam de minister van onderwijs onze school inspecteren. Ze kwamen om veranderingen te zien. Gelukkig hadden we net een paar dagen daarvoor alle klassen vol met decoratie en educatieve posters gehangen (ook dankzij de posters die Ben en ik eerder gesponsord hadden). Dus had ik de babyclass de hele dag voor mij alleen terwijl leerkrachten met de minister praatten, ... ' s avonds ben ik nog even naar Mamburi strand gegaan. Daarna ben ik lekker typisch Afrikaans gaan eten bij Christine (van het gastgezin).

Hierbij hebben jullie al wat leesplezier (hopelijk ;-) ) Het vervolg komt er snel aan...

Vele warme keniaanse groetjes

Sharon

Alive and kicking!! :-)

Eerst en vooral mijn excuses voor de late reactie op mijn blog. Ik schreef namelijk reeds een hele tekst, maar die is plots verdwenen (na 40 minuten schrijven). Dus had ik even geen zin meer in schrijven maar bij deze alles is zeer goed met mij. En dit is mijn verhaal:

De eerste week.

Dinsdag 28 juni 2011

Ik kreeg mijn langverwachte tour in Mombasa door Meshack. Ik heb de bekende tanden gezien in Mombasa stad, daarna ben ik naar Fort Jesus gegaan. Vervolgens heb ik de ferry overzet gezien. Dit vulde mijn voormiddag goed zodat het net lunchpauze was toen ik op mijn school aankwam.

School

Op school werd er net kaderi gegeten (maïs en bonen), dit eten we trouwens elke dag. Een heel groot bord en het vult enorm maar elke dag hetzelfde eten heeft weinig variatie. Maar ik ben al zeer blij dat de kindjes eten krijgen want dit middagmaal is vaak het enige wat de kindjes op een dag krijgen. Daarom eten ze hun volledige bord leeg, hoeveel er ook mag opliggen want ze zijn nooit zeker wanneer ze de volgende keer te eten krijgen en of er thuis wel iets op hun wacht.. Zo zal je maar nadenken wanneer je in België restjes weggooit..

We hebben twee uur lunchpauze want de kindjes van de gehele school moeten allemaal mooi in een rijtje wachten, eerst handen wassen en dan krijgen ze een plastieken bordje en lepel. De afwas moet door hen gedaan worden en dit neemt tijd in beslag. Daarna kunnen ze nog even rennen en spelen...

Mijn klasje

Mijn klas is de babyclass: het zijn kindjes van 2 tot en met 9 jaar. Hoewel de meeste tussen 3 en 7 jaar zijn. Het is dus heel verschillend per kindje wat je moet aanleren naargelang wat hun niveau is. Er zijn 50 aanwezige kindjes van de 60 ingeschrevenen. Dit komt omdat sommige kindjes ziek zijn of hun ouders zijn niet thuis of er is bijvoorbeeld een zusje weggelopen van huis die ze moeten zoeken voor hun ouders. De klas heeft reeds 2 leerkrachten Madame Martha en Madame Liliane en dus nu een derde Madame Sharon (zoals ze mij hier noemen op school). Toen mocht ik mezelf voorstellen aan de klas waarna ik elk kindje hun naam te horen kreeg met een leuke welkom en een handje kreeg, elk kindje van de 50 jaja! Ik moet wel zeggen dat ik na 10 kindjes, de eerste hun naam al niet meer wist. J Maar nu begin ik al een paar naampjes te onthouden. Madame Mary (de eigenares en directrice van de school) heeft gekozen om mij in de babyclass te laten helpen omdat ik volgens haar wel de 'challenging' aankan. Heel leuk compliment maar ik kon na een paar dagen al goed voelen dat je stalen zenuwen moet hebben...zeker toen ze mij alleen lieten met die 50 pagadderkes die liever Kiswahili praten dan engels natuurlijk. Dan zeg ik altijd 'Please speak kzungu' (Kzungu is Kiswahili voor Engels). In de namiddag slapen mijn kindjes een uurtje en daarna doen we een herhaling van de dag. Als dit afgerond is worden de tijdschriftjes voor huiswerk afgegeven (dus elke naam wordt afgeroepen) ze krijgen telkens of taal of wiskunde. Dit huiswerk wordt door ons tijdens het slaapuurtje verbeterd. Ik kan uren doorpraten over mijn klasje dus hop naar de volgende dag in Mombasa want er is nog heel veel te vertellen.

Woensdag 29 juni 2011

Vandaag leerde ik mijn kindjes een à la minute uitgevonden liedje omdat ik de delen van het lichaam moest geven (en dit volledig onverwachts was). De kindjes hier leren bijna alles met liedjes aan en wat kunnen zij zingen en dansen!! En was ik heel blij dat ik mezelf wat creativiteit kon aanleren. ;-)

Donderdag 30 juni 2011

Deze morgen zat ik mijn ontbijt te eten op mijn terras en toen zag ik aapjes! Een mama en papa aapje met baby aapje zochten eten en klommen in de bomen, wat leuk om te zien! Op school hebben we voor de eerste keer sport gedaan. De kindjes mogen voetballen, met een koord spelen, touwtje springen, gymnastiek doen, loop competitie, zingen en dansen, spelletjes en dit allemaal op een groot terrein. Dit is nog maar de tweede keer dat ze dit kunnen doen want ze hebben met de lokale mensen nog maar net een afspraak gemaakt dat ze dit terrein kunnen gebruiken.

Vrijdag 1 juli 2011

Dit was een hele speciale dag omdat we op school afscheid moesten nemen van Nans (een Belgische vrijwilliger op mijn school). We waren met 3 vrijwilligers op de Vilwakwe school: Ben, Nans en ik. We deden een village tour. We gingen dus samen met Madame Mary (de eigenares van de school) en een paar studenten kijken naar waar en hoe de studenten van deze school wonen. Dit is werkelijk een achterstandswijk, je merkt echt dat deze wijk heel veel armer is dan andere plaatsen in Mombasa. Sommige hebben geen dak, gewoon één ruimte waarin een bed staat met een heel klein plekje om te koken op kolen. Maar de kindjes zijn zo fier op hun woning en heetten je met veel liefde welkom in hun thuis.

's Middags was er op school een speciale maaltijd: dus niet de gewoonlijke ugali (een soort puree met bonen) of kaderi (maïs en bonen) maar rijst met bonen! Heerlijk! Nans en ik mochten het eten op bordjes scheppen, een speciale ervaring.

Als laatste was er een bijzonder verrassing voor Nans haar afscheid. Elke klas zong een liedje en danste erop los! Een klas had een drama toneelstuk voorbereid. De hele school was versiert met tekeningen. Het was een hartverwarmend afscheid! Heel ontroerend. Dit was een hele speciale, zware fijne dag. Dat we dus met iets luchtigs moesten afsluiten: disco bowling!

Zaterdag 2 juli 2011

Als je het over grenzen verleggen hebt dan is het mamba village waar je naartoe moet! Dit is een krokodillen boerderij. We zagen krokodillen in alle formaten, grote spinnen en zelfs slangen! We zagen deze huisdiertjes van heel dichtbij en als ik vertel heel dichtbij dan moet je mijn foto's maar eens checken! ;-)

Zondag 3 juli 2011

Deze morgen ging ik naar de kerkdienst (een volledige in Engels en een een deel Kiswahili, diegene in Kiswahili is zoveel leuker met meer zang en dans). Daarna maakte ik een Afrikaans gerecht: chapati. Dit is een soort pannenkoek, ze eten het hier met groenten, vlees en bonen. Daarna was het tijd om eindelijk eens de toerist uit te hangen dus ging ik naar Mamburi beach! Een paradijs op aarde: mooi blauw water, witte stranden en palmbomen. Exotischer kan dit niet worden! Trouwens het zeewater is zo warm. Heerlijk om in te zwemmen.

Maandag 4 juli 2011

Deze dag vertrok Nans terug naar België. Dus ben ik na school samen met Madame Aska (de leerkracht die Nans assisteerde) en Madame Mary Nans gaan uitwuiven. Het was een fijne tijd samen maar spijtig dat ik nu al moest afscheid nemen van Nans.

Na het avondeten ben ik toen in Mamburi beach hotel naar een optreden van de Maasaï gaan kijken. Heel leuk om te zien en te dansen samen met hun.

Dinsdag 5 juli 2011

Deze morgen heb ik een verhaal verteld aan mijn studentjes... in kiswahili. Ik heb dus gisterenavond tussen mijn druk programma een boekje vertaald van Kiswahili in Engels. Dus vanmorgen las ik telkens eerst een zin voor in het Kiswahili en vertaalde ik het onmiddellijk in het Engels. Vervolgens herhaalde ik 7 woorden in het Kiswahili dat mijn studentjes moesten vertalen in het Engels. Zoals sungura: rabbit, simba: lion,... Fantastisch want zou kon ik Kiswahili bijleren en mijn kindjes Engels; een win-win situatie!!. ;-)

In de namiddag ben ik samen met Ben en Madame Mary boeken, potloden, gommen, mapjes - alles wat je maar kan verzinnen wat nodig is in een school- gaan kopen in de oude stad van Mombasa. Zo helpen we ze toch al een tijdje vooruit.

En na een pizza'tje te eten met mijn vorig gastgezin ben ik nu voor jullie deze blog aan het verder afwerken. ;-) Ik beloof jullie dat het niet meer zo lang duurt voor mijn volgend verhaal komt... Sorry voor jullie te laten wachten. Maar zoals jullie zien gaat alles fantastisch met mij. Het is heel druk want elke dag zijn er terug zoveel dingen te doen en ervaringen op te doen, ... Ik verveel me dus zeker geen minuut. Morgenavond 6 juli zal ik om 20h30 op skype komen. Mocht ik er niet zijn geen paniek want het kan zijn dat ik een meeting heb met Peter om blessed camp te bezoeken donderdag. Meer uitleg daarover volgt nog.

Kwaheri (see you later!)

Sharon